Jaskinia nad Wyżniem
49°14′48″N 19°55′04″E/49,246639 19,917883| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
19 m |
| Głębokość |
1,5 m |
| Deniwelacja |
1,5 m |
| Wysokość otworów |
1442 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
183 m |
| Ekspozycja otworów |
ku NW |
| Data odkrycia |
5 lipca 1960 roku |
| Odkrywca |
M. Kruczek i S. Wójcik |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.D-12.13 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′48″N 19°55′04″E/49,246639 19,917883
| |
Jaskinia nad Wyżniem – jaskinia w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w północnej ścianie Wielkiej Turni, w Kominie Flacha, nad jaskinią Tunel Małołącki, na wysokości 1442 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 19 metrów, a jej deniwelacja 1,50 metra[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi duża, pochyła komora (8 metrów szerokości i 5 metrów długości) do której wejść można z niewielkiego otworu.
Z komory odchodzi wąski korytarzyk kończący się szczeliną (być może łączącą się z jaskinią Tunel Małołącki) oraz ciasny, metrowy kominek[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W całej jaskini jest widno. Nie ma w niej roślinności[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
5 lipca 1960 roku jaskinię odkryli M. Kruczek i S. Wójcik z Zakopanego[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-03-28].